Szczenięta
autor: augustyn
03.03.2017
Transformers
Później leżące poczwarki transformują się w takie, co udają dorosłe dziwadła. Pasowałyby mi do zabawy – są mego wzrostu – ale z jakiegoś powodu uparły się, aby chodzić cały czas na dwóch łapach. Kiedy potrącić je delikatnie, dając szansę na właściwą pozycję z napędem na cztery, zaczyna toto wydawać dźwięki. Nie jest to radość ani wdzięczność. Brzmi raczej odstraszająco. Nie wiem, dlaczego dziwadła wtedy przybiegają, zamiast uciekać. Kolejny przejaw zaniku naturalnych odruchów. Wieszczę rychły upadek tego wielorako spaczonego gatunku.
Gracja
Przez przeszłe zmarzliny, a teraz pułapki roztopów, przez pola, lasy, pagórki, wśród jezior pewną ręką prowadziłem auto ku celowi, który dawno temu oznaczyłem czerwoną łezką na elektronicznej mapie. Podążając za wskazówkami wielkiego brata, który z kosmosu na nas spogląda, i ufając w swoje doświadczenie, refleks, podwyższone zawieszenie i napęd na dwie osie izolowałem się mentalnie od Amazonki** obelg i przekleństw, które się wlewały do moich uszu. Znaczenia niektórych nawet do końca nie rozumiałem, związków z rzeczywistością też nie, ale odwrotu też nie było. Gdybym poddał się teraz, to następnym razem byłoby jeszcze gorzej. Uratować mnie już mogło tylko zwycięstwo. A później sprytne parkowanie, żeby nie było widać, jak wygląda auto po tym rajdzie. Efekt ujawnienia wyglądu auta odczuję po powrocie albo następnego dnia. Tortury podzielone na mniejsze dawki łatwiej znieść.
Stamina rising
Wypadałoby jeszcze zdradzić, że Joszko w dążeniu do doskonałości wokół siebie usunął z dywanu wystającą niteczkę, a wraz z nią cały kłębek włókien. I tak powstał w dywanie otwór. Nie napiszę o tym jednak, bo już nikt nas więcej z Joszkiem do domu nie wpuści. Dziękujemy gospodarzom za wyrozumiałość i zapraszamy do nas, dywany czekają na doskonalenie.
* we wpisie „Wzorzec dziwadła”
** taka rzeka, szeroka bardzo, i mętna
*** porównaj wpis: „Dziewięć puchatych kilogramów”
I galeryjka jeszcze:
Komentarze
W jakiś sposób podobne:
Kategorie:
